سردار مدافع حرمی که واکس می زد!

مثل اینکه «شهدا» تنها در انتخاب شیوه «مرگ « (شهادت) به سیَد و سالار خویش اقتدا نمی کنند، بلکه در «مظلومیت» نیز فرمانبر و تابع سرور و سالار خویش اند.
آنچه سبب شد، این کلمات ناخواسته روی کاغذ بیایند، تصویری بود که در یکی از صفحات شبکه های اجتماعی نگاهم را میخکوب کرد و توضیحی که ذیل آن آمده بود، بدنم را به لرزه درآورد.

عکس متعلق به «هادی کجباف» بود که او را در حال واکس زدن کفش زوار حسینی (ع) نشان می داد. البته «هادی کجباف» که نه «سردار شهید مدافع حرم هادی کجباف».
در ذیل تصویر آمده بود: «سردار سپاه باشی، مثل آدمای عادی، اربعین 93 پاشی بری پیاده روی کربلا، توی مسیر یه گوشه بشینی، واکس دستت بگیری، کفشای زوار امام حسین علیه السلام رو واکس بزنی».

اول
تنها چند روز بیشتر از عاشورای امسال و شهادت «حسین»علیه السلام  و یاران با وفایش در صحرای کربلا نگذشته .. خیلی از ما تصور می کنیم، با تمام شدن تاسوعا و عاشورای حسینی همه چیز تمام شده و محرم و تاسوعا و عاشورا و حسین(علیه السلام) و مظلومیت و شهادت رفت تا محرم سال بعد.

خیلی از ما «حسین» علیه السلام را در این می بینیم که شب های تاسوعا و عاشورا برایش سینه و زنجیر بزنیم، در هیأت هایش شرکت کنیم، علم هایش را بالا ببریم، پرچم های سبز و سرخ و سیاهش را به اهتزاز درآوریم یا روی درب خانه هایمان نصب کنیم، در روضه اش اشکی بریزیم، اندک غذای نذری هم اگر شد، پخش کنیم، غذای نذری حسینیه را به نیت شفا و تبرک بخوریم و به گمان اینکه ادای دین کرده ایم و برایش سنگ تمام گذاشته ایم، راه خانه هایمان را پیش بگیریم.
از صبح فردایش هم که همه چیز به روال سابق خود بازمی گردد .. اگر در پست و مقامی هستیم، از ظلم و ستم بر زیر دستان کم نمی گذاریم، اگر کاسب و دکان داریم فراموش می کنیم انصاف را در معاملاتمان جای دهیم ،اگر کارمند و کارگریم، از کارمان می زنیم، دین خدا را دکان خود می کنیم، آبروی دیگران را خیلی راحت و بی دغدغه می بریم و راحت تر از آن دل ها را می شکنیم و حقوق دیگران را پایمال می کنیم .. خلاصه هرکس به فراخور حال ..
تا قبل از دیدن عکس این شهید و خواندن توضیح ذیل آن، به ویژه هرچه از سال های جنگ و شهدای جنگ تحمیلی فاصله می گرفتیم، این باور بیشتر در من رسوخ می کرد که رابطه ما و «حسین»علیه السلام به آنچه گفته شد، حال کمی بیشتر یا کمتر خلاصه می شود.
اما ...
این عکس یادم انداخت، هنوز هستند مردانی که در عمل پیرو امام حسین(ع) اند و لحظه لحظه آنها عاشورایی و حسینی است .. بی ادعا و بی نام و نشان، بی ذره ای ریا و خودنمایی رهرو راه عاشورایی حسین (ع) اند.
در دوره ای که به لطف اینترنت و فضای مجازی حمایت ها و تاییدها در «لایک» زدن ها و به اشتراک گذاشتن ها خلاصه شده و از عاشورایی بودن و رهرو حسین علیه السلام بودن تنها «لایک» و «اشتراک» برجای مانده، هستند مردانی که در عمل رهرو حسین(ع) و حامی و مدافع اویند.
ما جزو کدام گروه هستیم .. اگر امام حسین علیه السلام در دوره ما بسر می برد و ندای «هل من ناصر ینصرنی» سر می داد، ندایش  را «لایک» می کردیم و به اشتراک می گذاشتیم یا به همراهش وارد میدان می شدیم؟
مایی که دستگیری از نیازمندان و دردمندانی که نیازها و دردهایشان هر روز نقل محفل یکی از این شبکه های اجتماعی است، را در یک «لایک» می بینیم و خوشحال هستیم که به وظیفه دینی و انسانی مان عمل کرده ایم، در کربلا واقعا کنار حسین علیه السلام قرار می گرفتیم.

این عکس نشان می دهد، هنوز هستند کسانی که از اعمال بی هزینه می گذرند و در فضایی خارج از فضای مجازی، راه عاشورا را حسین (ع) وار ادامه می دهند و چه فاصله ای بین ما و آنها وجود دارد.
سینه و زنجیرزدن، علم و پرچم برافراشتن، شرکت در هیات و نذری دادن و آن ها را لایک زدن و به اشتراک گذاشتن آسان است، اما «عباس و عبداللّه و قاسم و حرّ و حبیب بن مظاهر» بودن سخت است، مرد عمل می خواهد، مردانی از جنس 8 سال دفاع مقدس که لباس سیاه از تن درآورده، لباس رزم پوشیده و به ندای «هل من ناصر ینصرنی» حسین علیه السلام در جبهه های دفاع از وطن لبیک گفتند.

مظلومیت

بخشی از «ظلم» روا داشته به حسین علیه السلام در واقعه کربلا و «مظلومیت» وی به ناشناخته بودنش برای بسیاری از اهل زمانه باز می گردد، همانند شهید «کجباف» و «کجباف ها» که برایمان ناشناخته اند، این «مظلومیت» شهدای ماست که ناشناخته مانده اند و «ظلم» ماست، اگر دیگران را با آنها و راه و هدفشان آشنا نکنیم که این مهمترین وظیفه ما پس از تاسوعا و عاشوراست.
حسین علیه السلام با پایان یافتن تاسوعا و عاشورا پایان نمی یابد، همانگونه که «زینب»(سلام الله علیه) ثابت کرد، با کشتن حسین علیه السلام وی پایان نیافته، بلکه کشتن وی سرآغاز راه جدیدی است که در آن «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا»ست و تاکید کننده این است  که حسین، کربلا، مظلومیت و شهادت در محرم، عاشورا، سینه زنی و لایک هاو اشتراک گذاری ها خلاصه نمی شود.